عزت يافتن

دستورالعملي براي عزت يافتن و عزيز شدن

مذهبي:

اين توصيفي است که در طليعه ي ماه مبارک رمضان، در محفل انس با قرآن، رهبر عزيز انقلاب (مدظله العالي) از قرآن دارند؛ اين برگرفته از نگاهي عميق و جهاني به قرآن است و يادآورمان مي شود که قرآن، زنده است؛ حيات دارد و کارهاي عظيمي مي کند.

چرا با قرآن و در قرآن عزت و قدرت موج مي زند؟ چگونه است که “قدرت ها و ابر قدرت   ها و بمب اتم و رژيم صهيونيستي و امثال اينها، هيچ غلطي نمي توانند بکنند؛ مهم اين است که ما پايه  هاي ايمانيِ قرآني خودمان را روزبه روز مستحکم تر کنيم”( بيانات مقام معظم رهبري در محفل انس با قرآن کريم در اولين روز ماه مبارک رمضان 1437- 18/3/95)
پاسخ قرآن به اين گونه سوالات مي تواند در چهار دسته جاي مي گيرد:

1-  قرآن کتابي است از سوي خداي قدرتمند

“تَنْزِيلُ الْكِتابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ ” (جاثيه، 2) (زمر،1) “اين كتابى است كه از سوى خداوند عزيز و حكيم نازل شده است. “

“آنچه را خداوند از رحمت براى مردم بگشايد كسى نمى  تواند جلو آن را بگيرد ” و “آنچه را باز دارد و امساك كند كسى بعد از او قادر به فرستادن آن نيست”

“عزيز” به معنى قدرتمند و شكست ناپذير است (تفسير نمونه، ج 21، ص 227) پس قرآن کلام کسي است که از موضع قدرت بي ¬انتها و بي منازع سخن مي گويد. پس تمسک به قرآن مي تواند انسان را به آن منبع عظيم عزت و قدرت متصل کند. قدرتي که اگر اراده کند که منفعتي به کسي داده شود، هيچ مانعي سر راهش نتواند بود: “ما يَفْتَحِ  اللَّهُ  لِلنَّاسِ  مِنْ  رَحْمَةٍ فَلا مُمْسِكَ  لَها” (فاطر، 2) “آنچه را خداوند از رحمت براى مردم بگشايد كسى نمى  تواند جلو آن را بگيرد ” و “آنچه را باز دارد و امساك كند كسى بعد از او قادر به فرستادن آن نيست” “وَ ما يُمْسِكْ  فَلا مُرْسِلَ  لَهُ  مِنْ  بَعْدِهِ ” (فاطر، 2)

2-  عزت، فقط در دست خداست

قرآن مي فرمايد: “مَنْ كانَ يُريدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَميعا” (فاطر، 10) كسانى كه عزت مى  خواهند از خدا بطلبند چرا كه تمام عزت از آن خداست : “وَ لا يَحْزُنْكَ قَوْلُهُمْ إِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَميعاً هُوَ السَّميعُ الْعَليمُ ” (يونس، 65)
در حديثى از انس نقل شده كه پيامبر صلي الله و عليه وآله فرمود: “ان ربكم يقول كل يوم انا العزيز، فمن اراد عز الدارين فليطع العزيز” ” پروردگار شما همه روز مى  گويد: منم عزيز و هركس عزت دو جهان خواهد بايد اطاعت عزيز كند”
در حالات امام حسن بن على عليه السلام مى  خوانيم كه در ساعات آخر عمرش هنگامى كه يكى از ياران به نام “جنادة بن ابى سفيان” از او اندرز خواست نصايح ارزنده و موثرى براى او بيان فرمود كه از جمله اين بود:
“و اذا اردت عزا بلا عشيرة و هيبة بلا سلطان فاخرج من ذل معصية اللَّه الى عز طاعة اللَّه” “هرگاه بخواهى بدون داشتن قبيله “عزيز” باشى و بدون قدرت حكومت، هيبت داشته باشى، از سايه ذلت معصيت خدا بدر آى و در پناه عزت اطاعت او قرار گير”
و اگر مى  بينيم در بعضى از آيات قرآن “عزت” را علاوه بر خداوند، براى پيامبر صلي الله و عليه وآله و مومنان قرار مى  دهد: “وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُوْمِنِينَ ” (منافقون، 8) به خاطر آن است كه آنها نيز از پرتو عزت پروردگار كسب عزت كرده  اند، و در مسير طاعت او گام بر مى  دارند. (تفسير نمونه، ج 18، ص193- 194)

3- قرآن، کتابي قدرتمند است

وَ إِنَّهُ لَكِتابٌ عَزِيزٌ: “قرآن كتابى است قدرتمند و شكست ناپذير” (فصلت، 41)
يکي از توصيفاتي که قرآن از خودش ميکند، وصف عزت و قدرتمندي است. قرآن، يک معجزه است و معجزه يعني آن چه که ديگران در برابرش عاجز و ناتوانند و قرآن در ميان همه ي معجزات، سرآمد و بي مانند است.

4-  قهرمانان قرآن الگوهاي عزت و استقامت

انس با قرآن ، سبب مي شود سبک زندگي اسوه ها و قهرماناني که قرآن معرفي مي کند، در زندگي انسان پياده شود. کم کم مومنِ مأنوس با قرآن، از الگوهاي قرآني تأثير فکري و رفتاري مي پذيرد.

“هرگاه بخواهى بدون داشتن قبيله “عزيز” باشى و بدون قدرت حكومت، هيبت داشته باشى، از سايه ذلت معصيت خدا بدر آى و در پناه عزت اطاعت او قرار گير”

يکي از جنبه هاي شخصيتي قهرمانان قرآن، قدرت و شکست ناپذيري است. قهرمانان قرآن مانند کوهند. اتفاقات کمرشکن زندگي، تکانشان نداده است چون با تمام وجود، به دست قدرت حضرت حق، پشت گرمند.
موساي کليم الله از قلدري هاي فرعون ترسيده بود يا ابراهيم بت شکن از تهديدهاي نمرود؟ يوسف پيامبر از سياهچال مکر زليخا بيم داشت يا نوح نبي از طعن و تمسخر کافران؟ هيچکدام.
در قاموس قهرمانان قرآن، سرخم کردن و اظهار عجز در برابر غير خدا، معنايي ندارد. تکيه کردن به پشتوانه اي غير از خداي متعال، پذيرفته نيست.
آنچه که قرآن از برهه هاي زندگيِ اولياي خدا -که همان اسوه ¬هاي زندگي هستند براي ما- مي گويد، آيينه اي تمام نماست از: “إِنَّ الَّذينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُون ” (احقاف، 13)
در سخت ترين شرايط چون خدا هست، ترس و نااميدي، نيست. براي نمونه، وقتي همراهان موسي (عليه السلام) هنگام هجرت، خود را در حصار فرعونيان ديدند و کار را تمام شده يافتند، دلِ قرص پيامبرشان، تنها گرمِ همراهيِ خدا بود:
“فَلَمَّا تَراءَا الْجَمْعانِ قالَ أَصْحابُ مُوسى  إِنَّا لَمُدْرَكُون  قالَ كَلاَّ إِنَّ مَعي  رَبِّي سَيَهْدين”  (شعرا، 61- 62)
“هنگامى كه دو گروه يكديگر را ديدند، ياران موسى گفتند: به طور قطع ما در چنگال فرعونيان گرفتار شديم و راه نجاتى وجود ندارد. گفت: چنين نيست آنها هرگز بر ما مسلط نخواهند شد، چرا كه پروردگار من با من است و به زودى مرا هدايت خواهد كرد.”
و سخن پاياني نيز از فرمايشات رهبر انقلاب است که فرمود:
“قرآن اين است؛ يک قدرت فوق  العاده و بي  انتها که ما به قدر ظرفيّت خودمان بايد بتوانيم ان  شاء الله از آن استفاده بکنيم.”

منبع: موسسه فرهنگي و اطلاع رساني تبيان

عزت يافتن