نماز حضرت رسول الله (ص) و امام علي (ع) و حضرت فاطمه (س)

نماز حضرت رسول الله (ص) و امام علي (ع) و حضرت فاطمه (س)

مذهبي

اين مطلب منتخب مفاتيح الجنان مي باشد.

نماز حضرت رسول الله (ص)

سيد ابن طاووس رحمة اللّه به سند معتبر از حضرت رضا عليه السّلام روايت كرده كه از آن حضرت درباره نماز حضرت جعفر طيار رحمة اللّه پرسيدند.
حضرت فرمود: چرا از نماز حضرت رسول غافلى؟ شايد رسول خدا صلى اللّه عليه و آله نماز جعفر را بجا نياورده باشد و شايد جعفر نماز رسول خدا صلى اللّه عليه و آله را نخوانده باشد.

سؤال كننده عرضه داشت: يابن رسول اللّه! نماز پيامبر را به من بياموز! حضرت فرمود:

دو ركعت نماز مى خوانى؛در هر ركعت يك مرتبه سوره» حمد «و پانزده مرتبه سوره «انا انزلناه» و در ركوع و پس از سر برداشتن، و در سجده اوّل و بعد از آن و در سجده دوّم و پس از آن در هر يك پانزده بار سوره «انّا انزلناه» را مى خواني آنگاه تشهّد خوانده و سلام مى دهى.

چون فارغ شوى بين تو و خدا گناهى نميماند جز آنكه آمرزيده شود، و هر حاجتى كه از حق تعالى بخواهى روا خواهد شد، و پس از آن اين دعا را مى خوانى:

لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ رَبُّنَا وَ رَبُّ آبَائِنَا الْأَوَّلِينَ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ إِلَهاً وَاحِداً وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ لا نَعْبُدُ إِلّا إِيَّاهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ أَنْجَزَ وَعْدَهُ وَ نَصَرَ عَبْدَهُ وَ أَعَزَّ جُنْدَهُ وَ هَزَمَ الْأَحْزَابَ وَحْدَهُ فَلَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ اللَّهُمَّ أَنْتَ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَنْ فِيهِنَّ فَلَكَ الْحَمْدُ [وَ لِلَّهِ الْمُلْكُ وَ الْحَمْدُ] وَ أَنْتَ قَيَّامُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَنْ فِيهِنَّ فَلَكَ الْحَمْدُ وَ أَنْتَ الْحَقُّ وَ وَعْدُكَ الْحَقُّ [حَقٌ ] ،

شايسته پرستشى جز خدا نيست، پروردگار پدران نخستين ما شايسته پرستشى جز خدا نيست، پرستيده يكتا و ما تنها به فرمان او هستيم.
شايسته پرستشى جز خدا نيست، جز او را نمى پرستيم، و دينمان را براى او خالص مى كنيم، گرچه مشركان را خوش نيايد، معبودى جز خدا نيست، يكتا، يگانه و بى همتاست، به وعده خويش وفا كرد، و بنده خود را يارى كرد، و سپاهش را نيرومند ساخت و به تنهايى همه دشمنان را گريزاند و تار و مار ساخت، فرمانروايى و ستايش تنها شايسته اوست و او بر هر چيز تواناست، خدايا تويى! نور آسمان ها و زمين و هر كه در آنهاست، پس ستايش تنها براى توست.
و تويى برپادارنده آسمان ها و زمين و هركه در آنهاست، پس ستايش تنها تو را سزاست، و تو حقىّ و وعده ات حق

وَ قَوْلُكَ حَقٌّ وَ إِنْجَازُك حَقٌّ وَ الْجَنَّةُ حَقٌّ وَ النَّارُ حَقٌّ [وَ أَنْتَ الْحَقُ ] اللَّهُمَّ لَكَ أَسْلَمْتُ وَ بِكَ آمَنْتُ وَ عَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ وَ بِكَ خَاصَمْتُ وَ إِلَيْكَ حَاكَمْتُ يَا رَبِّ يَا رَبِّ يَا رَبِّ اغْفِرْ لِي مَا قَدَّمْتُ وَ أَخَّرْتُ وَ أَسْرَرْتُ وَ أَعْلَنْتُ أَنْتَ إِلَهِي لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْ لِي وَ ارْحَمْنِي وَ تُبْ عَلَيَّ إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ .

و گفتارت حق و عملت حق و بهشتت حق و دوزخت حق است.
بار خدايا تنها به فرمان تو و به تو ايمان آوردم، و بر تو توكلّ كردم، و به خاطر تو (با بدان) دشمنى كردم، و تنها به سوى تو دادخواهى نمودم.
پروردگارا پروردگارا پروردگارا! ببخش گناهانى را كه پيش از اين مرتكب شده ام و پس از اين مرتكب مى شوم و آنچه پنهان و آشكار انجام داده ام، همه را خداى من! هيچ شايسته پرستيده شدني جز تو نيست.
درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد! و مرا بيامرز و به من مهرورز و توبه ام را بپذير، همانا تنها تويى بسيار توبه پذير مهربان.

علاّمه مجلسى رحمة اللّه فرموده: اين نماز از نمازهاى مشهور است و سنّى و شيعه آن را در كتابهاى خود روايت كرده اند و برخي اين نماز را از نمازهاى روز جمعه شمرده اند ولى از روايت اين نكته به دست نمى آيد و ظاهراً در ديگر روزها هم مي توان آن را بجا آورد و نيز از جمله آن نمازها «نماز امير المؤمنين عليه السّلام» است.

نماز حضرت اميرالمومنين(ع)

شيخ و سيّد از امام صادق عليه السّلام روايت كرده اند: هركه از شما نماز امير المؤمنين عليه السّلام را بخواند، از گناهان پاك گردد، همچون روزي كه از مادر زاده شده و حاجاتش در پيشگاه حق برآورده شود.

اين نماز چهار ركعت است: در هر ركعت يك بار سوره «حمد» و پنجاه بار «قل هو اللّه احد»

تلاوت شود، و چون از نماز فارغ شود اين دعا را بخواند كه تسبيح آن حضرت است:

سُبْحَانَ مَنْ لا تَبِيدُ مَعَالِمُهُ سُبْحَانَ مَنْ لا تَنْقُصُ خَزَائِنُهُ سُبْحَانَ مَنْ لا اضْمِحْلالَ لِفَخْرِهِ سُبْحَانَ مَنْ لا يَنْفَدُ مَا عِنْدَهُ سُبْحَانَ مَنْ لا انْقِطَاعَ لِمُدَّتِهِ سُبْحَانَ مَنْ لا يُشَارِكُ أَحَدا فِي أَمْرِهِ سُبْحَانَ مَنْ لا إِلَهَ غَيْرُهُ پس دعا كند بعد از اين و بگويد يَا مَنْ عَفَا عَنِ السَّيِّئَاتِ وَ لَمْ يُجَازِ بِهَا ارْحَمْ عَبْدَكَ يَا اللَّهُ نَفْسِي نَفْسِي أَنَا عَبْدُكَ يَا سَيِّدَاهْ أَنَا عَبْدُكَ بَيْنَ يَدَيْكَ أَيَا رَبَّاهْ،

پاك و منزّه است آن كه نشانه هاى وجودش نابود نشود، پاك و منزّه است آن كه از خزانه هايش كاسته نگردد، پاك و منزّه است آن كه فخرش را فروپاشى نباشد، پاك و منزّه است آن كه آنچه نزد اوست پايان نيابد، پاك و منزّه است آن كه دورانش به سر نرسد، پاك و منزّه است آن كه هيچكس را در كارش شركت ندهد، پاك و منزّه است آن كه شايسته پرستشى جز او نيست.
پس از اين تسبيح دعا كند و بگويد: اى آن كه درگذرى از بديها، و به آنها كيفر نكنى! اى خدا! بر بنده ات مهر ورز، وجود مرا درياب، اى سرور من من بنده تو هستم، بنده اى ايستاده در پيشگاه تو، پروردگارا!

إِلَهِي بِكَيْنُونَتِكَ يَا أَمَلاه يَا رَحْمَانَاهْ يَا غِيَاثَاهْ عَبْدُكَ عَبْدُكَ لا حِيلَةَ لَهُ يَا مُنْتَهَى رَغْبَتَاهْ يَا مُجْرِيَ الدَّمِ فِي عُرُوقِي [عَبْدُكَ ] يَا سَيِّدَاهْ يَا مَالِكَاهْ أَيَا هُوَ أَيَا هُوَ يَا رَبَّاهْ عَبْدُكَ عَبْدُكَ لا حِيلَةَ لِي وَ لا غِنَى بِي عَنْ نَفْسِي وَ لا أَسْتَطِيعُ لَهَا ضَرّا وَ لا نَفْعا وَ لا أَجِدُ مَنْ أُصَانِعُهُ تَقَطَّعَتْ أَسْبَابُ الْخَدَائِعِ عَنِّي وَ اضْمَحَلَّ كُلُّ مَظْنُونٍ عَنِّي أَفْرَدَنِي الدَّهْرُ إِلَيْكَ فَقُمْتُ بَيْنَ يَدَيْكَ هَذَا الْمَقَامَ يَا إِلَهِي بِعِلْمِكَ كَانَ هَذَا كُلُّهُ فَكَيْفَ أَنْتَ صَانِعٌ بِي وَ لَيْتَ شِعْرِي كَيْفَ تَقُولُ لِدُعَائِي أَ تَقُولُ نَعَمْ أَمْ تَقُولُ لا،

خدايا به هستى ات سوگند، اى آرمان من، اى بخشاينده، اى فرياد رس، درياب بنده ات را! درياب بنده ات را! بنده ات را چاره اى نيست، اى واپسين اميد، اى روان كننده خون در رگهايم! اى سرور من! اي مالك من، اى او! اى او! پروردگارا! بنده ات را درياب، بنده ات را درياب، چاره اى ندارم، از پيش خود هيچ ندارم (كه عين نيازم) توان سود و زيان خويش را ندارم، كسى را براى يارى نمى يابم، چاره جويي ها از من جدا گشته، و هر گمان چاره اى نابود گشته است، روزگار مرا تنها به سوى تو روانه ساخته، ازاين رو در اين جا در برابر بارگاهت ايستاده ام، همه اينها خدايا! با آگاهى تو بوده است پس چگونه با من رفتار خواهى كرد؟ اى كاش! مى دانستم پاسخ خواهشم را چگونه خواهى داد؟ آيا خواهى گفت: آرى يا مى گويى نه؟

فَإِنْ قُلْتَ لا فَيَا وَيْلِي يَا وَيْلِي يَا وَيْلِي يَا عَوْلِي يَا عَوْلِي يَا عَوْلِي يَا شِقْوَتِي يَا شِقْوَتِي يَا شِقْوَتِي يَا ذُلِّي يَا ذُلِّي يَا ذُلِّي إِلَى مَنْ وَ مِمَّنْ أَوْ عِنْدَ مَنْ أَوْ كَيْفَ أَوْ مَا ذَا أَوْ إِلَى أَيِّ شَيْ ءٍ أَلْجَأُ وَ مَنْ أَرْجُو وَ مَنْ يَجُودُ عَلَيَّ بِفَضْلِهِ حِينَ تَرْفُضُنِي يَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ وَ إِنْ قُلْتَ نَعَمْ كَمَا هُوَ الظَّنُّ بِكَ وَ الرَّجَاءُ لَكَ فَطُوبَى لِي أَنَا السَّعِيدُ وَ أَنَا الْمَسْعُودُ فَطُوبَى لِي وَ أَنَا الْمَرْحُومُ،

اگر بگويى: نه؛پس واى بر من! واى بر من! واي بر من! ، واى از درماندگى ام! واى از درماندگى ام! واى از درماندگي ام! واى از بيچاره گى ام! از بيچاره گي ام! واى از خواري ام از خوارى ام! از خوارى ام! آنگاه كه تو مرا رها كنى؟ به سوى كه، و از طرف كه، يا نزد كه، يا چگونه، يا چه چيز؟ يا به سوى چه چيزى پناه برم؟ و به چه كسى اميد بندم؟ و كيست كه با فضل خود بر من كرم نمايد؟ اى آن كه آمرزشت فراگير است؟ و اگر بگويى: آرى، كه همان از تو گمان دارم و اميد به تو چنين است، پس خوشا به حال من كه خوشبختم! و كامروا شده ام، پس خوشا به حال من كه مورد رحمت قرار گرفتم!

يَا مُتَرَحِّمُ يَا مُتَرَئِّفُ يَا مُتَعَطِّفُ يَا مُتَجَبِّرُ [مُتَحَنِّنُ ] يَا مُتَمَلِّكُ يَا مُقْسِطُ لا عَمَلَ لِي أَبْلُغُ بِهِ نَجَاحَ حَاجَتِي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِي جَعَلْتَهُ فِي مَكْنُونِ غَيْبِكَ وَ اسْتَقَرَّ عِنْدَكَ فَلا يَخْرُجُ مِنْكَ إِلَى شَيْ ءٍ سِوَاكَ أَسْأَلُكَ بِهِ وَ بِكَ وَ بِهِ فَإِنَّهُ أَجَلُّ وَ أَشْرَفُ أَسْمَائِكَ لا شَيْ ءَ لِي غَيْرُ هَذَا وَ لا أَحَدَ أَعْوَدُ عَلَيَّ مِنْكَ يَا كَيْنُونُ يَا مُكَوِّنُ يَا مَنْ عَرَّفَنِي نَفْسَهُ يَا مَنْ أَمَرَنِي بِطَاعَتِهِ يَا مَنْ نَهَانِي عَنْ مَعْصِيَتِهِ وَ يَا مَدْعُوُّ يَا مَسْئُولُ يَا مَطْلُوبا إِلَيْهِ رَفَضْتُ وَصِيَّتَكَ الَّتِي أَوْصَيْتَنِي وَ لَمْ أُطِعْكَ وَ لَوْ أَطَعْتُكَ فِيمَا أَمَرْتَنِي لَكَفَيْتَنِي مَا قُمْتُ إِلَيْكَ فِيهِ وَ أَنَا مَعَ مَعْصِيَتِي لَكَ رَاجٍ،

اى خداى مهربان! اى خداى بنده پرور! اى خداى دلجو اى خداى جبران گر! اى آن كه هستى به دست توست! اى دادگر! مرا كردارى كه به برآمدن حاجتم نايل آيم نيست، از تو مي خواهم به حق آن نامت كه در پس پرده غيب خود مستور ساختى و نزد خويش بنهادى.
پس براى هيچ موجودى جز تو پديدار نشود! به حق آن نام و به حق هستي نابت و به آنكه برترين و شريف ترين نامها تو است از تو درخواست مينمايد مرا چيزى جز اين نيست و كسى خيرخواه تر از تو به من نيست، اى به خود خستى! اى هستى بخش! اى آن كه خويش را به شناساند! اى آن كه به اطاعتش فرمانم داد، اى آن كه مرا از فرماني اش بازداشت، اى خوانده شده! اى خواسته شده! اى مطلوب! سفارشى كه به من نموده بودى وانهادم و فرمانت را نخواندم، و اگر تو را در آنچه فرمانم دادى اطاعت ميكردم هر آينه مرا در آنچه برايش به سويت برخاستم بس بودى و من با نافرمانيم هم به تو اميدوارم،

فَلا تَحُلْ بَيْنِي وَ بَيْنَ مَا رَجَوْتُ يَا مُتَرَحِّما لِي أَعِذْنِي مِنْ بَيْنِ يَدَيَّ وَ مِنْ خَلْفِي وَ مِنْ فَوْقِي وَ مِنْ تَحْتِي وَ مِنْ كُلِّ جِهَاتِ الْإِحَاطَةِ بِي اللَّهُمَّ بِمُحَمَّدٍ سَيِّدِي وَ بِعَلِيٍّ وَلِيِّي وَ بِالْأَئِمَّةِ الرَّاشِدِينَ عَلَيْهِمُ السَّلامُ اجْعَلْ عَلَيْنَا صَلَوَاتِكَ وَ رَأْفَتَكَ وَ رَحْمَتَكَ وَ أَوْسِعْ عَلَيْنَا مِنْ رِزْقِكَ وَ اقْضِ عَنَّا الدَّيْنَ وَ جَمِيعَ حَوَائِجِنَا يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ

پس بين من و آنچه به آن اميدوارم جدايى مينداز، اى مهر ورز بر من از پيش روى، و از پشت سر، و از بالاى سر، و از زير پايم و از همه جهات احاطه بر من پناهم ده.
خدايا! به حق محمّد ص، و سرور من، و به حق على ع مولاى من، و به حق امامان هدايت يافته (كه بر ايشان درود باد) لطف و مهر و رحمتت را بر ما بگستر، و از روزي خود بر ما فراوان ده، و وام ما را بپرداز و همه حاجت هاى ما را برآور، اى خدا! اى خدا! اى خدا! زيرا تو بر هر چيز توانايى.

پس از آن حضرت فرمود: هركه اين نماز را بجا آورد و اين دعا را بخواند، وقتى از آن فارغ شود، بين او و خدا گناهى نماند جز آنكه آمرزيده شود.
غ مؤلف گويد: احاديث بسيارى در فضيلت خواندن اين چهار ركعت نماز، در شب و روز جمعه وارد شده است و اگر پس از نماز بگويد:

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى النَّبِيِّ الْعَرَبِيِّ وَ آلِهِ

بار الها! بر پيامبر عرب زبان و خانواده او درود فرست

در حديث آمده كه گناهان گذشته و آينده او آمرزيده شود، و مانند كسى شود كه دوازده مرتبه قرآن را ختم كرده باشد و حق تعالى گرسنگى و تشنگى قيامت را از او رفع كند.

نماز حضرت فاطمه (س)

روايت شده: حضرت فاطمه عليها السّلام

دو ركعت نماز ميخواند كه جبرئيل به ايشان تعليم داده بود آن حضرت در ركعت اوّل پس از سوره » حمد «صدر مرتبه سوره «قدر» و در ركعت دوّم بعد از سوره «حمد» صد مرتبه سوره «توحيد» را قرائت ميكردند، و چون سلام ميدادند

اين دعا را ميخواند:

سُبْحَانَ ذِي الْعِزِّ الشَّامِخِ الْمُنِيفِ سُبْحَانَ ذِي الْجَلالِ الْبَاذِخِ الْعَظِيمِ سُبْحَانَ ذِي الْمُلْكِ الْفَاخِرِ الْقَدِيمِ سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْبَهْجَةَ وَ الْجَمَالَ سُبْحَانَ مَنْ تَرَدَّى بِالنُّورِ وَ الْوَقَارِ سُبْحَانَ مَنْ يَرَى أَثَرَ النَّمْلِ فِي الصَّفَا سُبْحَانَ مَنْ يَرَى وَقْعَ الطَّيْرِ فِي الْهَوَاءِ سُبْحَانَ مَنْ هُوَ هَكَذَا لا هَكَذَا غَيْرُهُ

پاك و منزّه است آن خدايى كه داراى شكوه افراشته و بلند است، پاك و منزّه است خدايى كه صاحب شوكت والا و بزرگ است، پاك و منزّه است خدايى كه دارنده فرمانروايى پر افتخار ديرينه است، پاك و منزّه است آن كه لباس خرّمي و زيبايى به بر دارد، پاك و منزّه است آن كه در پوششى از نور وقار است، پاك و منزّه است آن كه ردّپاى مورچه را بر سنگ سخت مى بيند، پاك و منزّه است آن كه خطّ سير پرنده را در هوا مى بيند، پاك و منزّه است آن كه او چنين است و جز او چنين نيست.

سيّد ابن طاووس فرموده: در روايت ديگرى وارد شده كه پس از اين نماز تسبيح مشهور حضرت زهرا عليها السّلام را كه بعد از هر نماز خوانده ميشود بخوانند، و پس از آن صد مرتبه صلوات بر محمّد و خاندان او فرستند.

و شيخ د ركتاب «مصباح المتهجدّين» فرموده است:

نماز حضرت فاطمه عليها السّلام دو ركعت است، در ركعت اوّل سوره «حمد» و صد مرتبه سوره «قدر» و در ركعت دوّم سوره «حمد» و صد مرتبه «توحيد» خوانده شود، و چون سلام داده شد تسبيح حضرت زهرا عليها السّلام را بخوانند، آنگاه دعاى «سبحان ذى العزّ الشامخ» را تا آخر قرائت كنند.

و شيخ فرموده: كسيكه اين نماز را بجاى آورد، چون از تسبيح فارغ شود زانوها و دستان خود را تا آرنج برهنه نمايد و همه مواضع سجود خود را بدون مانع و حايل به زمين بچسپاند و از خدا حاجت بخواهد، و به هر كيفيتى كه دوست دارد دعا كند، و در همان حال سجده بگويد:

يَا مَنْ لَيْسَ غَيْرَهُ رَبٌّ يُدْعَى يَا مَنْ لَيْسَ فَوْقَهُ إِلَهٌ يُخْشَى يَا مَنْ لَيْسَ دُونَهُ مَلِكٌ يُتَّقَى يَا مَنْ لَيْسَ لَهُ وَزِيرٌ يُؤْتَى يَا مَنْ لَيْسَ لَهُ حَاجِبٌ يُرْشَى يَا مَنْ لَيْسَ لَهُ بَوَّابٌ يُغْشَى يَا مَنْ لا يَزْدَادُ عَلَى كَثْرَةِ السُّؤَالِ إِلّا كَرَماً وَ جُوداً وَ عَلَى كَثْرَةِ الذُّنُوبِ إِلّا عَفْواً وَ صَفْحاً صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِي كَذَا وَ كَذَا

اى آن كه جز او پروردگارى نيست كه خوانده شود، اى آن كه وراى او معبودى نيست كه او پروا شود! اى آن كه جز او فرمانروايى نيست كه از او پرهيز شود! اى آن كه او را وزيرى نيست كه به او روى آرند! اى آن كه او را نگهبانى نيست تا به او رشوه داده شود! اى آنكه او را دربانى نيست تا به وسيله او به درگاهش آيند! اى آن كه بر اثر بسيارى درخواست، جز كرم و جود، و بر اثر كثرت گناهان جز عفو، و گذشت نيفزايد، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و با من چنين و چنان كن.
و به جاى» كذا و كذا «حاجات خويش را از خدا بخواهد.

نماز ديگر از حضرت فاطمه عليها السّلام:

شيخ طوسى و سيّد ابن طاووس از صفوان روايت كرده اند كه محمّد بن على حلبى روز جمعه، خدمت امام صادق عليه السّلام شرفياب شد و عرضه داشت: علاقمندم به من عملى بياموزى كه بهترين كارها در روز جمعه باشد حضرت فرمود: من كسى را كه براى رسول خدا عزيزتر از حضرت فاطمه باشد سراغ ندارم، و چيزى را برتر از آنچه پيامبر به فاطمه آموخت، نميشناسم،

پيامبر به دخترش فرمود: هركه صبح جمعه را دريابد، غسل كند و قدمهايش را بگسترد و چهار ركعت نماز) دو نماز دو ركعتى (بگذارد.

در ركعت اوّل پس از سوره «حمد» پنجاه مرتبه سوره «توحيد» و در ركعت دوم، پس از سوره «حمد» پنجاه مرتبه سوره «و العاديات» و در ركعت سوّم پس از «حمد» پنجاه مرتبه سوره «اذا زلزلت» و در ركعت چهارم پس از سوره «حمد» پنجاه مرتبه سوره «اذا جاء نصر اللّه.
.
.
»
كه مراد از اين سوره سوره مباركه نصر است يعنى آخرين سوره اى كه نازل شده است.

و چون از نماز فارغ شوند، اين دعا را بخوانند:

إِلَهِي وَ سَيِّدِي مَنْ تَهَيَّأَ أَوْ تَعَبَّى أَوْ أَعَدَّ أَوِ اسْتَعَدَّ لِوِفَادَةِ مَخْلُوقٍ رَجَاءَ رِفْدِهِ وَ فَوَائِدِهِ وَ نَائِلِهِ وَ فَوَاضِلِهِ وَ جَوَائِزِهِ فَإِلَيْكَ يَا إِلَهِي كَانَتْ تَهْيِئَتِي وَ تَعْبِئَتِي وَ إِعْدَادِي وَ اسْتِعْدَادِي رَجَاءَ فَوَائِدِكَ وَ مَعْرُوفِكَ وَ نَائِلِكَ وَ جَوَائِزِكَ فَلا تُخَيِّبْنِي مِنْ ذَلِكَ يَا مَنْ لا تَخِيبُ عَلَيْهِ مَسْأَلَةُ السَّائِلِ وَ لا تَنْقُصُهُ عَطِيَّةُ نَائِلٍ فَإِنِّي لَمْ آتِكَ بِعَمَلٍ صَالِحٍ قَدَّمْتُهُ وَ لا شَفَاعَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ بِشَفَاعَتِهِ إِلا مُحَمَّدا وَ أَهْلَ بَيْتِهِ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ،

اى معبود و سرور من! اگر ديگران به اميد رسيدن به عطا و مواهب وجود و بخشش ها و هدايا آماده و مهيّا و مجّهز و مستعد ورود بر آفريده اى چون خو شده اند، پس خدايا! پس خدايا! آمادگى و مجهّز بودن و مهيّا بودن و استعداد من به اميد دستيابى به بهره ها و نيكى و عطايا و هدايا تو تنها به سوى توست، پس مرا از اين همه نااميد مساز، اى آن كه خواهش هيچ نيازمندى از او بى ثمر نماند، و بخشش بخشنده اى از او نكاهد! من با كردار شايسته اى كه پيش فرستاده باشم به پيشگاه تو نيامده ام، و با يارى آفريده اى كه به او اميد بسته باشم و با آن به تو تقرب جويم، به درگاهت بار نيافتم جز به اميد شفاعت محمّد و خاندان او كه درود تو بر او و بر ايشان باد،

أَتَيْتُكَ أَرْجُو عَظِيمَ عَفْوِكَ الَّذِي عُدْتَ بِهِ عَلَى الْخَطَّائِينَ عِنْدَ عُكُوفِهِمْ عَلَى الْمَحَارِمِ فَلَمْ يَمْنَعْكَ طُولُ عُكُوفِهِمْ عَلَى الْمَحَارِمِ أَنْ جُدْتَ عَلَيْهِمْ بِالْمَغْفِرَةِ وَ أَنْتَ سَيِّدِي الْعَوَّادُ بِالنَّعْمَاءِ وَ أَنَا الْعَوَّادُ بِالْخَطَاءِ أَسْأَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ أَنْ تَغْفِرَ لِي ذَنْبِيَ الْعَظِيمَ فَإِنَّهُ لا يَغْفِرُ الْعَظِيمَ إِلا الْعَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ

در حالى به نزد تو آمدم كه گذشت كريمانه ات را اميد دارم، گذشتى كه به آن بر خطاكاران در حال پافشارى بر گناهان است، پس مداومت آنان بر كارهاى حرام تو را از اينكه آمرزشت را بر آنان ارزانى دارى باز نداشت، و تو اى سرور من! بسيار بر نعمت بخشى بازگردى و من بر خطا كارى، به حق محمّد و خاندان پاكش از تو ميخواهم، كه گناه بزرگ ام را بيامرزى، زيرا گناه بزرگ را جز آمرزگار بزرگ نيامرزد؛اى بزرگ! اى بزرگ! اى بزرگ اى بزرگ اى بزرگ! اى بزرگ!

مؤلف گويد: سيد ابن طاووس در كتاب «جمال الاسبوع» [زيبايى ايّام هفته] براى هر يك از امامان عليهم السّلام نمازهاى به همراه دعا ذكر نموده كه شايسته است در اينجا بيان شود.

منبع: پايگاه اطلاع رساني دفتر حضرت استاد حسين انصاريان ، موسسه فرهنگي دارالعرفان

لينک مستقيم: http://mihangram.com/mazhabi-69.html

نماز حضرت رسول الله (ص) و نماز امام علي (ع) و نماز حضرت فاطمه (س)